نفس سبز

اگرخارم اگر خاشاک نکن کاری بسوزانم تن خشک وجودم را.کشم شعله زنم آتش همان دستی که خشکانیدتمام سبزی من را...

نفس سبز

اگرخارم اگر خاشاک نکن کاری بسوزانم تن خشک وجودم را.کشم شعله زنم آتش همان دستی که خشکانیدتمام سبزی من را...

مرغ سحر ناله سر مکن !

 

 مرغ سحر ناله سر مکن

                دیدگان خسته تر مکن

                        ما ز آه و ناله خسته ایم

                                   ما غمین و دل شکسته ایم

                                                     گوشمان ز ناله کر مکن

                                                                                  ناله سر مکن

ادامه مطلب ...

آن ها از فکر تو می ترسند!

     آن ها از فکر تو می ترسند... 

  

ادامه مطلب ...

و...!

 

خیال تو خوب است ،

خیال تو باد است و باران،

خیال تو دریا،خیال تو موج است،

خیال تو مانندعطر خوش و ناز گلهای نرگس عجب دلپذیر است،

خیال تو ما را به رویا،نه،خیال تو جان را به اوج شعف می رساند،

خیال تو خوب است،خیال تو پاک است و معصوم ،

خیال تو ماننددیوان حافظ پر از شعر ناب است،

خیال تو دل را به معنای عشق حقیقی به معنای لبخند،

به عطر خوش سیبها می رساند،خیال تو آرامش روح و جان است،

خیال تو این،نه،خیال تو آن است...

نفس سبز!

 

سبز نفس! 

 

در فراسوی همه باور ها

همه گلهای امید

                   بوی خوفی  پیداست

چه کسی  می زندم نیش ؟

شهر نیم سوخته ام   ،  آی دلم

به نوای  تو لبم  تر

                       به  نسیمت جانم

به کدامین نفس  سبز تو  دل بندم   باز ؟ !

گرچه خاکستر  سردت کردند

در فراسوی همه باور ها

                            همه ء نیش  هراس

گل امید مرا  سبز  بدار  .

خودخویش!

تنهایی ام؛

تنهایی ام در هم ریخته؛

آنچه باروی استوار نفوذناپذیرم بود!! 

.. 

.. 

تو که به من گفتی حساس شدی! (ای یلدایی نگهبان سکوت)  

تو که به من گفتی دچار تناقض شدی! (ای سبزاندیش که خود را محکوم به آزادی میدانی) 

تو که به من گفتی گم کرده ات را در خودت پیدا کن این تویی که گم شدی! (ای تویی که می نویسی برای هیچ)

تو که به من گفتی نمی مانی٬نه خود و نه خاطره ات٬سهل گیر! (ای هنرمند که استاد هنر تو را آفرید٬یکماه و نیم استراحت کرد و آنگاه بهار را) 

تو که برایت همچون بتی از مهربانی و محبت سرشار بودم٬که گلایه از سکوتم داری! (ای پاییزی) 

و تو ٬تو که به من گفتی بازهم باختم٬تو که هرروز با عشق برای توزنده می شوم وهرشب با شکستنی چندباره خود را به خوابی نا آرام می سپارم! (ای  بی یار) 

و تو... 

و تو... 

 من کدامم؟ 

چه هراسی بالاتر از این که کسی خود را در درون خویش گم کرده باشد؟ 

چه پریشانی بیشتراز این که کسی بیگانه هایی را در درون خویش به چشم ببیند که چنان با خود خویش در هم آمیخته اند و خود را همانند او نموده اند که اکنون نمیدانم خود درآن میان کدامم؟  

... 

بی تابی های من 

                            تناقض های من 

                                                       بی نظمی های من  

همه زاده این پریشانی ست. 

این حیرتی که امیدوارم تو و هیچیک از آنان که دوستشان میدارم بدان دچار نگردند...

و...!

 

 

                     بوی باران تازه می آید،

                                                   نکند بوی چشم تر باشد!

...!

تاول زده ست  

                    پاهایم 

                            چقدر راه به تو رسیدن  

در خواب هم... 

                        طولانیست !

 

مدتها...  

            کمی آنطرف تر 

               حوالی جاده های انتظار 

                  چشم به راهت بودم 

                                                                      ...نمی دانم 

                                                        راهت طولانی بود 

                                                            یا صبرم اندک 

                                                                                                                                           

                                                                                                                                             (علی محمدی)

خدای من!

                   

توخودخواهی تو مغروری تو فقط خودتو میبینی، دل خودتو،تو.............

نمی دونم چی بگم !توکه از همه چی خبر داری، هر چی بیشتر هواسم بهت، بیشتر منو برای خودت میخوای،وای به حال من ، روزی که دلم جای غیر تو باشه ، آخه بی انصاف این همه اذیت فقط برای یه لحظه غفلت دل؟ 

ادامه مطلب ...

و...!

 

 

 گاه آرزو می کنم 

می توانستی چند صباحی چون من باشی... 

بیندیشی آن چیز که من می اندیشم؛ 

ببینی آن چه من می بینم؛ 

احساس کنی آن گونه که من احساس می کنم؛ 

دریابی آشفتگی ـ ترس ـ تحسین و دوستی را که نسبت به تو احساس می کنم؛ 

همه را یکباره و باهم. 

اگر می توانستی حتی برای لحظه ای در ذهن من زندگی کنی؛ 

می توانستی ببینی دنیایم را؛ 

و عجیب که اغلب به تو می اندیشم..... !! 

ادامه مطلب ...

دیگر!

 

وقتی که دیگر نبود من به بودنش نیازمند شدم.  

وقتی که دیگر رفت من به انتظار امدنش نشستم.  

وقتی که دیگر نمیتوانست مرا دوست بدارد من او را دوست داشتم.  

وقتی که او تمام کرد من شروع کردم. وقتی او تمام شد من اغاز شدم.  

و چه سخت است تنها متولد شدن مثل تنها زندگی کردن است مثل تنها مردن!


مشتی خاک!

 

سرتاپای خودم را که خلاصه میکنم ،می شوم قد یک کف دست خاک که ممکن بود یک تکه آجرباشد توی دیوار یک خانه،یا یک قلوه سنگ روی شانه یک کوه، یا مشتی سنگ ریزه ،ته ته اقیانوس؛ یا حتی خاک یک گلدان ،خاک همین گلدان پشت پنجره...

یک کف دست خاک ممکن است هیچ وقت ،هیچ اسمی نداشته باشه وتا همیشه، خاک باقی بمانه، فقط خاک...

ادامه مطلب ...

برای تو می نویسم!

 

 

مردان در صید عشق به وسعت نامنتهایی نامردند.

گدایی عشق میکنند تا وقتی که مطمئن به تسخیر قلب زن نشده باشند،

اما همین که مطمئن شدند، مردانگی را در کمال نامردی بجا می آورند...

 

 

امشب برای تو می نویسم…

ای دست خسته و مهربان،امشب به یاریم بیا.کمکم کن تا با هم به مزرعه سبز وجودش برویم،به مزرعه ای که هنوز عاطفه اش نخشکیده و فصل فصل نگاهش پر از طراوت است.کمکم کن تا ازجاده های نور بگذریم و پا به شیارچانه اش بگذاریم بلکه به طلوع لبخندش برسیم... 

ادامه مطلب ...

به تو و عشق تو ایمان دارم!

من اگر روح پریشان دارم  

من اگر غصه هزاران دارم  

گله از بازی دوران دارم  

دل گریان،لب خندان دارم  

به تو و عشق تو ایمان دارم 

 در غمستان نفسگیر، اگر نفسم میگیرد 

 آرزو در دل من متولد نشده، می میرد  

یا اگر دست زمان درازای هر نفس جان مرا میگیرد  

دل گریان، لب خندان دارم  

به تو و عشق تو ایمان دارم  

من اگر پشت خودم پنهانم  

من اگر خسته ترین انسانم  

به وفای همه بی ایمانم  

دل گریان، لب خندان دارم 

 به تو و عشق تو ایمان دارم ...

تو باور نکن!

 

 

سلام!
حال همه‌ی ما خوب است
ملالی نیست جز گم شدنِ گاه به گاهِ خیالی دور،
که مردم به آن شادمانیِ بی‌سبب می‌گویند
با این همه عمری اگر باقی بود
طوری از کنارِ زندگی می‌گذرم
که نه زانویِ آهویِ بی‌جفت بلرزد و
نه این دلِ ناماندگارِ بی‌درمان!

تا یادم نرفته است بنویسم
حوالیِ خوابهای ما سالِ پربارانی بود
می‌دانم همیشه حیاط آنجا پر از هوای تازه‌ی باز نیامدن است
اما تو لااقل، حتی هر وهله، گاهی، هر از گاهی
ببین انعکاس تبسم رویا
شبیه شمایل شقایق نیست!
راستی خبرت بدهم
خواب دیده‌ام خانه‌ئی خریده‌ام
بی‌پرده، بی‌پنجره، بی‌در، بی‌دیوار ... هی بخند!
بی‌پرده بگویمت
چیزی نمانده است، من چهل ساله خواهم شد
فردا را به فال نیک خواهم گرفت
دارد همین لحظه
یک فوج کبوتر سپید
از فرازِ کوچه‌ی ما می‌گذرد
باد بوی نامهای کسان من می‌دهد
یادت می‌آید رفته بودی
خبر از آرامش آسمان بیاوری!؟
نه ری‌را جان
نامه‌ام باید کوتاه باشد
ساده باشد
بی حرفی از ابهام و آینه،
از نو برایت می‌نویسم
حال همه‌ی ما خوب است
اما تو باور نکن!


گرگ ها همراه و انسانها غریب!

گفت دانایی که: گرگی خیره سر،

هست پنهان در نهاد هر بشر!

لاجرم جاری است پیکاری سترگ

روز و شب، مابین این انسان و گرگ

زور بازو چاره ی این گرگ نیست

صاحب اندیشه داند چاره چیست

ادامه مطلب ...

من در برابر تو کیستم!

من در برابر تو کیستم ؟ و آنگاه خود را کلمه ای می یابی که معنایت منم و مرا صدفی که مرواریدم توئی و خود را اندامی که روحت منم و مرا سینه ای که دلم توئی و خود را معبدی که راهبش منم و مرا قلبی که عشقش توئی و خود را شبی که مهتابش منم و مرا قندی که شیرینی اش توئی و خود را طفلی که پدرش منم و مرا شمعی که پروانه اش توئی و خود را انتظاری که موعودش منم و مرا التهابی که آغوشش توئی و خود را هراسی که پناهش منم و مرا تنهائی که انیسش توئی و ناگهان سرت را تکان می دهی و می گویی : نه ، هیچ کدام ! هیچ کدام ، این ها نیست ، چیز دیگری است ، یک حادثه دیگری و خلقت دیگری و داستان دیگری است و خدا آن را تازه آفریده است هرگز ، دو روح ، در دو اندام این چنین با هم آشنا نبوده اند ، این چنین مجذوب هم و خویشاوند نزدیک هم و نزدیک هم نبوده اند … نه ، هیچ کلمه ای میان ما جایی نمی یابد … سکوت این جاذبه مرموزی را که مرا به اینکه نمی دانم او را چه بنامم چنین جذب کرده است بهتر می فهمد و بهتر نشان می دهد .

سگ بودن در تشیع!

 

 

 

 

 

و اکنون ، که از گیر ادبیات سگ پرور و تصوف سفله پرور ، خدای مهربان خلاصم کرده است ، گرفتار اینها هستم که باز به نام مذهب و به بهانه ی دعا و ... 

 

ادامه مطلب ...

کوروش بزرگ و راز جاودانگی او!

  

تابلویی که می­بینید، اثر «وینسنت لوپز» نقاش اسپانیایی قرن 18 و  روایت کنندۀ یکی از داستان­های تاریخ ایران باستان است...

ادامه مطلب ...

تصور من از خدا!

 

من در ابتدا خداوند را یک ناظر ؛ مانند یک رئیس یا یک قاضی میدانستم که دنبال شناسائی خطاها ئی است که من انجام داده ام و بدین طریق خداوند میداند وقتی که من مردم ؛ شایسته بهشت هستم و یا مستحق جهنم.

وقتی قدرت فهم من بیشتر شد؛ به نظرم رسید که گویا زندگی تقریبا مانند دوچرخه سواری با یک دوچرخه دو نفره است و دریافتم که خدا در صندلی عقب در پا زدن به من کمک میکند..

ادامه مطلب ...

عشق عشق و باز هم عشق!

 

در غروب یه روز شنبه غمگین، پرنده ای که برای پیدا کردن غذا، راهی طولانی رو سپری کرده بود، در مسیر بازگشت هنگام عبور از اتوبان با ماشینی در حال حرکت برخورد می کنه و می میره ! 

ادامه مطلب ...

خدایا کفر نمی‌گویم!

 

خدایا کفر نمی‌گویم،
پریشانم،
چه می‌خواهی‌ تو از جانم؟!
مرا بی ‌آنکه خود خواهم اسیر زندگی ‌کردی.
خداوندا!
اگر روزی ‌ز عرش خود به زیر آیی
لباس فقر پوشی
غرورت را برای ‌تکه نانی....

ادامه مطلب ...

اخلاص!

خدایا اخلاص، اخلاص، من می دانم ای خدا، می دانم که برای عشق زیستن و برای زیبایی و خیر مطلق بودن، چگونه آدمی را به مطلق می برد، چگونه اخلاص این وجود نسبی را، این موجود حقیقی را که مجموعه ای از احتیاج هاست و ضعف ها و انتظارها و ترس ها مطلق می کند، در برابر بیشمار جاذبه ها و دعوت ها و ضرر ها و خطرها و ترس ها و وسوسه ها و توسل ها و تقرب ها و تکیه گاه ها و امید ها و توفیق ها و شکست ها و شادی ها و غم های همه حقیر، که پیرامون وجود ما را احاطه کرده اند و دمادم ما را بر خود می لرزانند و همچون انبوهی از گرگ ها و روباه ها و کرکس ها و کرم ها بر مردار وجود ما ریخته اند، با یک خود خواهی عظیم انقلابی، که معجزه ذکر است و زاده کشف بندگی فروتنان خویشتن خدایی انسان است،  ناگهان عصیان می کند، عصانی که با انتخاب تسلیم مطلق به حقیقت مطلق فرا می رسد و از عمق فطرت شعله می کشد، سپس با تیغ بوداوار بی نیازی و بی پیوندی و تنهایی مجرد می شود و آنگاه از بودا هم فراتر می رود و با دو تازیانه نداشتن و نخواستن همه آن جانوران آدم خوار از پیرامون انسان بودن خویش می تارند و آنگاه آزاد، سبکبال، غسل کرده و طاهر، پاک و پارسا، خود شده و مجرد و رستگار، انسان شده و بی نیاز،به بلند ترین قله رفیع معراج تنهایی می رسد.

ارزانی!

  

 چه کسی می گوید که گرانی اینجاست؟

             دوره ی ارزانی است...! 

                     چه شرافت ارزان ،تن عریان ارزان

                                  و دروغ از همه چیز ارزان تر

                                              آبرو قیمت یک تکه ی نان...

                                                       و چه تخفیف بزرگی خورده است 

                                                                       قیمت هر انسان...! 

 

کوچه!

 

 

 

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم

همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم

شدم آن عاشق دیوانه که بودمء جانم گل یاد تو درخشید

در نهانخانه‏

باغ صد خاطره خندید

عطر صد خاطره پیچید

ادامه مطلب ...

خون بی گناه!

مبادا خون سیاوش بر زمین بریزد! 

بچه بودم. بهار بود. میان خرابه‌­های معبد آناهیتا در بیشاپور بازی می‌کردم. کناره‌­های سایه‌­دار دیوارهای سنگی پر بود از گل‌‌های بنفش با ساقه‌های نازک سیاه، ‌چند تا چیدم. آمدم پیش مادربزرگم که تنها نشسته بود لب رودخانه کنار وسایل. همه رفته بودند کوه کتیبه‌ی شاپور را از نزدیک ببینند.

ادامه مطلب ...

عجب!

 

دیروز شیطان را دیدم. در حوالی میدان بساطش را پهن کرده بود؛ فریب می فروخت.
مردم دورش جمع شده‌ بودند،‌ هیاهو می کردند و هول می ‌زدند و بیشتر می ‌خواستند.
توی بساطش همه چیز بود: غرور، حرص، ‌دروغ و خیانت،‌ جاه‌ طلبی و ...

ادامه مطلب ...

نوازنده پیانو!

 

  

چشماشو بست و مثل هر شب انگشتاشو کشید روی دکمه های پیانو .صدای موسیقی فضای کوچیک کافی شاپ رو پر کرد .روحش با صدای آروم و دلنواز موسیقی , موسیقی که خودش خلق می کرد اوج می گرفت .
مثل یه آدم عاشق , یه دیوونه , همه وجودش توی نت های موسیقی خلاصه می شد .
هیچ کس اونو نمی دید ...

ادامه مطلب ...

در ستایش عشق زمینی!

   

 در ستایش عشق زمینی!

 
در فرهنگ ما مسأله‌ی زن همیشه واجد پیچیدگی ناهنجار و دل‌آزار و نفاق‌آلودی بوده است. از سویی سخن درباره‌ی عشق به زن تحریم شده بود و از سویی دیگر در دل و نهان بیش‌ترین وقت و انرژی را از مردان ما می‌ستاند.
من تصور می‌کنم کم‌تر جامعه‌ای در جهان باشد که مسأله‌ی زن این‌قدر که برای جامعه‌ی ما حساس است، در آن اهمیت داشته باشد و در عین حال، این‌همه در مورد آن پرده‌پوشی رسانه‌ای ظاهرسازانه صورت گیرد و چنان وانمود شود که گویی مسأله حل شده است...

 

ادامه مطلب ...

بالهایت رو کجا گذاشتی!

 

 

بالهایت رو کجا گذاشتی؟ 

پرنده بر شانه های انسان نشست . انسان با تعجب رو به پرنده کرد و گفت : اما من درخت نیستم . تو نمی توانی روی شانه من آشیانه بسازی . پرنده گفت : من فرق درخت ها و آدمها را خوب می دانم اما گاهی پرنده ها و آدمها را اشتباه می گیرم . انسان خندید و به نظرش این خنده دارترین اشتباه ممکن بود ...

ادامه مطلب ...

جماعت مسلمان!

از بهر چیست که جماعت مسلمان از هر جماعت دیگر بیشتر گنه می کنند ؟

 

خواجه نصیر الدین" دانشمند یگانه ی روزگار در بغداد مرا درسی آموخت که همه ی درس بزرگان در همه ی زندگانیم برابر آن حقیر می نماید و آن این است: در بغداد هرروز بسیار خبرها می رسید از دزدی, قتل و تجاوز به زنان در بلاد مسلمانان که همه از جانب مسلمانان بود ...

ادامه مطلب ...