کوچه!

 

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم

همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم

شدم آن عاشق دیوانه که بودمء جانم گل یاد تو درخشید

در نهانخانه‏

باغ صد خاطره خندید

عطر صد خاطره پیچید

 یادم آمد که شبی با هم ازآن کوچه گذشتم
پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم
ساعتی برلب آب جوی نشستیم
تو ، همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه ، محو تماشای نگاهت
آسمان صاف و شب آرام
بخت ، خندان و زمان رام
خوشه ماه فروریخته در آب
شاخه ها دست بر آورده به مهتاب
شب و صحرا و گل و سنگ
هم دل داده به آواز شباهنگ
یادم آمد تو به من گفتی :
« از این عشق حذر کن
لحظه ای چند براین آب نظر کن !
آب آیینه عشق گذران است
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است
باش فردا ، که دلت بار گران است !
تا فراموش کنی ، چندی از این شهر سفر کن ! »
با تو گفتم :
« حذر از عشق ندانم
سفر از پیش تو هرگز نتوانم
نتوانم !
روز اول که دل من به تمنای تو پر زد
چون کبوتر لب بام تو نشستم
تو به من سنگ زدی ، من نه رمیدم ، نه گسستم ... »
باز گفتم که : « تو صیادی و من آهوی دشتم »
تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم
حذر از عشق ندانم ، نتوانم »
اشکی از شاخه فرو ریخت
مرغ شب ناله تلخی زدو بگریخت...
اشک در چشم تو لرزید
ماه بر عشق تو خندید
یادم آید که دگر از تو جوابی نشنیدم
پای در دامن اندوه کشیدم
نگسستم ، نرمیدم
رفت در ظلمت غم ،آن شب وشب های دگر هم،
نگرفتی دگر از عاشق آزرده خبرهم،
نکنی دیگر از آن کوچه گذر هم ...
بی تو امابه چه حالی من از آن کوچه گذشتم!
                                                           "فریدون مشیری"  

برای تو دوست داشتنی ترینم .