این نوشته برای توست!
به یاد توست!
به نام توست!
با سرآغازی به نام الله!
و چه زیباست دوست داشتن در سراشیبی غوص در میان دریایی از محبت!
و زیباتر،پرتاب تو با فشار حجم سنگین این دریا به آسمانی از عشق و دوستی!
و من اینگونه محبت خویش!
دل خویش!
و نظاره ی خویش بر تو دارم!
باش!
بایست!
و نظاره کن دوست داشتن های مرا!
که در پشت دیوارها نیز محبوبی!
در دوری ها و فراقت!
برای همیشه ای!
نه یک لحظه!
و من باز می گویم!
که ای یار!
بودنت مایه ی زندگیست!
دوست داشتنت سرمشق بندگیست!
و من خوش بنده ای هستم به بارگاه عاشقی!
مرا بپذیر!
خداجون ما تنها تو رو داریم مواظب خودت باش !
سلام مطلب بسیار خوبی بود لطفا وبلاگت رابروز کن همیشه
دوستی مثل نوشیدن چای در هوایی سرد است
هوا رو گرم نمیکنه ولی آدم رو دلگرم میکنه
سلام دوست من.وب زیبا و جالبی داری.اگه مایل به تبادل لینک بودی منو بی خبر نذار.مرسی.
"دوستدار تو حس سبز"
انقدر راحت میمیرن دلای پر عشق که...........
آری آری...
خیلی جالب
سلام نفس
برای تنهاییامون شمع روشن کردم
وبلاگ دوباره راه اندازی شد .
سلام وب قشنگی داری ...
خوشحال میشم به منم سر بزنی ...
سلام من پسر عموی جناب استاد محمدی هستم و اصلا در کار شعر و وبلاک نیستم ولی عجیب علی اقا اینجور برایتان نوشتن