دوست تقدیر گریززناپذیر ماست.برادر خواهر دخترخاله و پسر عمو نیست که اش کشک خاله باشد!
دوستی انتخاب است.انتخابی دو طرفه که حد ومرز و نوع ان بوسیله همان دو نفری که این انتخاب را کرده اند تعریف میشود.
با دوستانمان میتوانیم از همه چیز حرف بزنیم و مهمتر انکه میتوانیم از هیچ چیز حرف نزنیم و سکوت کنیم.با دوستانمان میتوانیم درددل کنیم و مهمتر انکه میشود درددل هم نکرد و بدانیم که میداند.
از دوستانمان میتوانیم پول قرض بگیریم و اگر مدتی بعد او پول خواست و نداشتیم با خیال راحت بگوییم نداریم.
واگر مدتی بعدتر دوباره پول احتیاج داشتیم و او داشت دوباره قرض بگیریم.
به دوستانمان میتوانیم بگوییم:"امشب بیا خونه ما دلم گرفته" و اگر شبی دیگر زنگ زد و خواست به خانه مان بیاید و حوصله نداشتیم بگوییم:"امشب نیا حوصله ندارم."
با دوستانمان میتوانیم بخندیم,میتوانیم گریه گریه کنیم,میتوانیم رستوران برویم و غذا بخوریم,میتوانیم بی غذا بمانیم و گرسنگی بکشیم,میتوانیم شادی کنیم میتوانیم غمگین شویم,میتوانیم دعوا کنیم.
میتوانیم در عروسی خواهر و برادرش لباسهای خوبمان را بپوشیم و فکر کنیم عروسی خواهر برادر خودمان است.اگر عزیزی از عزیزان دوستمان مرد لباس سیاه بپوشیم و خودمان را صاحب عزا بدانیم.
با دوستانمان میتوانیم قدم بزنیم,میتوانیم نصف شب زنگ بزنیم و بگوییم:"پاشو بیا اینجا" و اگر دوستمان پرسید چی شده؟ بگوییم:"حرف نزن فقط بیا" و وقتی دوستمان بی هیچ حرفی امد خیالمان راحت باشد که در این دنیا تنها نیستیم.
با دوستانمان میتوانیم حرف نزنیم کاری نکنیم جایی نرویم و فقط از اینکه هستند خوشحال و خوشبخت باشیم.