نفس سبز
اگرخارم اگر خاشاک نکن کاری بسوزانم تن خشک وجودم را.کشم شعله زنم آتش همان دستی که خشکانیدتمام سبزی من را...نفس سبز
اگرخارم اگر خاشاک نکن کاری بسوزانم تن خشک وجودم را.کشم شعله زنم آتش همان دستی که خشکانیدتمام سبزی من را...خدایا!
گفتم : خدا آخه این همه سختی ؟ چرا ؟
گفت : * ان مع العسر یسرا *
" قطعا به همراه هر سختی آسانی هم هست. " (شرح/6)
گفتم : واقعا ؟
گفت : * فان مع العسر یسرا *
" حتما به همراه هر سختی آسانی هم هست. " (شرح/7)
گفتم : خوب خسته شدم دیگه ...
گفت : * لا تقنطوا من رحمة الله *
" از رحمت من نا امید نشو . " (زمر/53)
گفتم : انگار منو فراموش کردی ؟
گفت : * فاذ کرونی اذکرکم *
" منو یاد کن تا تو رو یاد کنم." (بقرة/152)
گفتم : تا کی باید صبر کرد؟
گفت : * و ما یدریک لعل الساعة تکون قریبآ *
" تو چه می دونی ! شاید موعدش نزدیک باشه " (احزاب/63)
گفتم : تو بزرگی و نزدیکیت برای من کوچک، خیلی دوره! تا اونموقع چکار کنم؟
گفت : *و اتبع ما یوحی الیک واصبرحتی یحکم الله *
" کارهایی رو که بهت گفتم انجام بده و صبر کن تا خودم حکم کنم. (یونس/109)
ناخواسته گفتم : الهی و ربی من لیغیرک
گفت : * الیس الله بکاف عبده *
" من هم برای تو کافی ام " (زمر/36)
گفتم : تو خدایی و صبور ! من بنده ات هستم و ظرف صبرم کوچیکه ... یک اشاره کنی
تمومه!
گفت : *عسی ان تحبوا شیئآ وهو شرّ لکم *
" شاید چیزی که تو دوست داری به صلاحت نباشه! " (بقرة/216)
گفتم : خدایا بعضی ها خیلی طعنه می زنن !!
گفتی : * و ذر الّذین اتّخذوا دینهم و لعباً و لهواً و غرّتهمُ الحیاةُ الدّنیا .... *.
" رها کن کسانی را که دینشون را به مسخره و بازیچه گرفته ان و زندگی دنیا اون ها را
فریب داده " (70/انعام)
وبازهم تنهایی!
تنهایی؛
واژه ای اشنا
گاهی معرفت نسبت به انسانها حتی نزدیکترینها باعث این احساس میشه ..
گاهی غرق در مشکلات میشی و تنهاییت رو می بینی..
گاهی با وجود همه کسانی که باید باشند تا تو تنها نباشی احساس غریبگی می کنی کسی تورو نمی فهمه کسی لمست نمیکنه کسی حست نمی کنه به حرفات به دغدغه هات به نبودها و بودهات می خندن میگن از بی دردیه میگن حالت زیادی خوشه میگن ناشکری میکنی ..
گاهی از گناهی که کردی پناه به تنهایی میبری ازخودت و ازهمه فرار میکنی و تنها جایی که درش احساس غربت نمیکنی تنهاییه..
اما گاهی هیچ کدوم اینا نیست یعنی هست اما انقدری شدی که سنگینی شون رو احساس نکنی دلت میخواد تنها باشی تنهای تنها حتی عزیزترینت که به وجودش دلخوشی تنها دلخوشیته هم نباشه تو باشی و تنهایی
تنهایی که خودتی و روحی خسته از این جسم و این فکر و این دنیا
اما نه یکی دیگه هم هست
کسی که اگر نبود تو این تنهایی ارامشی نبود اصلا میخوای تنهاباشی که درکش کنی که بار دیگه خیالت اسوده بشه که هست ....!
او هست که دلم برای تنهایی بی قراری میکنه او هست که امیدم به ارامش در تنهاییه او هست که میخوام تو تنهایی دوباره لمسش کنم حسش کنم نگاهم کنه دستی به صورتم بکشه او هم منو حس کنه چون میدونم از باهم بودن چقدر لذت میبره گرمای دستش وجودمو بگیره داغی نگاهش دلمو روشن کنه امیدم بده به اینکه ببین هستم همیشه هستم حتی وقتی تو داری خودتو واسه تنها شدنی دوباره مشغول میکنی ...
تنهایی رو با بهترین های دنیا عوض نمی کنم در تنهایی تو هستی لذت با تو بودن هست فکر هست درک هست درد هست درد دیدن و فهمیدن درد درد دیگران هست درد تنهایی دیگران هست درد رشد هست و انسانیت و...
اگر تنهاترین تنهایان شوم باز تو هستی ای تنها ترین تنها.
سلام فاحشه!
سلام فاحشه!
تعجب کردی!؟...
میدانم اندیشیدن به تو رسم، و گفتن از تو ننگ است!
اما میخواهم برایت بنویسم. شنیده ام، تن می فروشی، برای لقمه نان! چه گناه کبیره ای…! میدانم که میدانی همه ترا پلید می دانند، من هم مانند همه ام. راستی روسپی! ا...ز خودت پرسیدی چرا اگر در سرزمین من و تو، زنی زنانگی اش را بفروشد که نان در بیارد رگ...... غیرت اربابان بیرون می زند !!اما اگر همان زن کلیه اش را بفروشد تا نانی بخرد و یا شوهر زندانی اش آزاد شود این «ایثار» است ! مگر هردواز یک تن نیست؟ مگر هر دو جسم فروشی نیست؟ تن در برابر نان ننگ است!! بفروش ! تنت را حراج کن.. من در دیارم کسانی را دیدم که دین خدا را چوب میزنند به قیمت دنیایشان! شرفت را شکر که اگر میفروشی از تن می فروشی نه از دین! شنیده ام روزه میگیری، غسل میکنی، نماز میخوانی، چهارشنبه ها نذر حرم امامزاده صالح داری، رمضان بعد از افطار کار می کنی، محرم تعطیلی!! من از آن میترسم که روزی با ظاهری عالمانه، جمعه بازار دین خدا را براه کنم، زهد را بساط کنم، غسل هم نکنم، چهارشنبه هم به حرم امامزاده صالح نروم، پیش از افطار و پس از افطار مشغول باشم، محرم هم تعطیل نکنم! فاحشه!… دعایم کن!!
ف.ف
دوستی!
دوست تقدیر گریززناپذیر ماست.برادر خواهر دخترخاله و پسر عمو نیست که اش کشک خاله باشد!
دوستی انتخاب است.انتخابی دو طرفه که حد ومرز و نوع ان بوسیله همان دو نفری که این انتخاب را کرده اند تعریف میشود.
با دوستانمان میتوانیم از همه چیز حرف بزنیم و مهمتر انکه میتوانیم از هیچ چیز حرف نزنیم و سکوت کنیم.با دوستانمان میتوانیم درددل کنیم و مهمتر انکه میشود درددل هم نکرد و بدانیم که میداند.
از دوستانمان میتوانیم پول قرض بگیریم و اگر مدتی بعد او پول خواست و نداشتیم با خیال راحت بگوییم نداریم.
واگر مدتی بعدتر دوباره پول احتیاج داشتیم و او داشت دوباره قرض بگیریم.
به دوستانمان میتوانیم بگوییم:"امشب بیا خونه ما دلم گرفته" و اگر شبی دیگر زنگ زد و خواست به خانه مان بیاید و حوصله نداشتیم بگوییم:"امشب نیا حوصله ندارم."
با دوستانمان میتوانیم بخندیم,میتوانیم گریه گریه کنیم,میتوانیم رستوران برویم و غذا بخوریم,میتوانیم بی غذا بمانیم و گرسنگی بکشیم,میتوانیم شادی کنیم میتوانیم غمگین شویم,میتوانیم دعوا کنیم.
میتوانیم در عروسی خواهر و برادرش لباسهای خوبمان را بپوشیم و فکر کنیم عروسی خواهر برادر خودمان است.اگر عزیزی از عزیزان دوستمان مرد لباس سیاه بپوشیم و خودمان را صاحب عزا بدانیم.
با دوستانمان میتوانیم قدم بزنیم,میتوانیم نصف شب زنگ بزنیم و بگوییم:"پاشو بیا اینجا" و اگر دوستمان پرسید چی شده؟ بگوییم:"حرف نزن فقط بیا" و وقتی دوستمان بی هیچ حرفی امد خیالمان راحت باشد که در این دنیا تنها نیستیم.
با دوستانمان میتوانیم حرف نزنیم کاری نکنیم جایی نرویم و فقط از اینکه هستند خوشحال و خوشبخت باشیم.
و...!
ای نگاهت نخی از مخمل واز ابریشم
چند وقت است که هر شب به تو می اندیشم
به تو آری،به تو یعنی به همان منظر دور
به همان سبز صمیمی به همان باغ بلور
به همان سایه همان وهم همان تصویری
که سراغش زغزلهای خودم می گیری
به همان زل زدن از فاصله دور به هم
یعنی آن شیوه فهماندن منظور به هم
به تبسم به تکلم به دل آرایی تو
به خموشی به تماشا به شکیبایی تو
به نفس های تو در سایه سنگین سکوت
به سخن های تو با لهجه شیرین سکوت
یادمن کن!
زدرد من بسوزد سینه تو
شود غمگین دل بی کینه تو
نباشد تا به چشم خود ببینم
غبار آلوده آن آیینه تو
هر کجا رفتی پس از من
محفلی شاد است و روشن
یاد من کن
هر کجا دیدی به بزمی
عاشقی با لب گزیدن
یاد من کن
هر کجا سازی شنیدی
از دلی رازی شنیدی
شعر و آوازی شنیدی
چون شدی گرم شنیدن
وقت آه از دل کشیدن
یاد من کن....
وقتی ست کلماتی اشغالم کرده!!
تنهایی! دنیای ناعادل! انسانهای خودخواه! دوست! تقدیر! درد!
و در آخر گذاشتن و گذشتن! شاید واقعا باید گذاشت و گذشت!!!
عیدانه!
با سلام و آرزوی توفیق برای همه ی دوستانی که در مسیر معینی از زندگی گام برمی دارند و به گونه ای شفاف تر اینکه هدفمند زندگی می کنند .سال 89 ...
ادامه مطلب ...میخواهم فاحشه شوم!
از زبان معلم یک دختر بچه دانش آموز (10 ساله): مسلماً این موضوع انشاء برای هزارمین بار تکرار شده، فقط برای اینکه تغییری ایجاد بشود موضوع را این جوری پای تخته نوشتم «می‌خواهید در آینده چه کاره بشوید. الگوی شما چه کسی است؟» و برایشان توضیح دادم الگو یعنی اینکه چه کسی باعث شده شما تصمیم بگیرید این شغل را انتخاب کنید. انشاء ها هم تقریبا همان هایی هستند که هزارها بار تکرار شده اند، با این تفاوت که چند تا شغل جدید به آن ها اضافه شده که بطورمثال میتوان این رشته ها را نامبرد:
ادامه مطلب ...و...!
هرجا چراغی روشن،از ترس تنها بودن
ای ترس تنهایی من،اینجا چراغی روشن...
.
.
وتنها وجود توست،
که تسکین تنهایی این
روزهای پر درد من است...
خیال تو خوب است،خیال تو پاک است و معصوم...
درد دل!
...
...
چو ناکس به ده کدخدایی کند
کشاورز باید گدایی کند
به یزدان که گر ما خرد داشتیم
کجا این سر انجام بدداشتیم...
و...!
خیال تو خوب است ،
خیال تو باد است و باران،
خیال تو دریا،خیال تو موج است،
خیال تو مانندعطر خوش و ناز گلهای نرگس عجب دلپذیر است،
خیال تو ما را به رویا،نه،خیال تو جان را به اوج شعف می رساند،
خیال تو خوب است،خیال تو پاک است و معصوم ،
خیال تو ماننددیوان حافظ پر از شعر ناب است،
خیال تو دل را به معنای عشق حقیقی به معنای لبخند،
به عطر خوش سیبها می رساند،خیال تو آرامش روح و جان است،
خیال تو این،نه،خیال تو آن است...
خودخویش!
تنهایی ام؛
تنهایی ام در هم ریخته؛
آنچه باروی استوار نفوذناپذیرم بود!!
..
..
تو که به من گفتی حساس شدی! (ای یلدایی نگهبان سکوت)
تو که به من گفتی دچار تناقض شدی! (ای سبزاندیش که خود را محکوم به آزادی میدانی)
تو که به من گفتی گم کرده ات را در خودت پیدا کن این تویی که گم شدی! (ای تویی که می نویسی برای هیچ)
تو که به من گفتی نمی مانی٬نه خود و نه خاطره ات٬سهل گیر! (ای هنرمند که استاد هنر تو را آفرید٬یکماه و نیم استراحت کرد و آنگاه بهار را)
تو که برایت همچون بتی از مهربانی و محبت سرشار بودم٬که گلایه از سکوتم داری! (ای پاییزی)
و تو ٬تو که به من گفتی بازهم باختم٬تو که هرروز با عشق برای توزنده می شوم وهرشب با شکستنی چندباره خود را به خوابی نا آرام می سپارم! (ای بی یار)
و تو...
و تو...
من کدامم؟
چه هراسی بالاتر از این که کسی خود را در درون خویش گم کرده باشد؟
چه پریشانی بیشتراز این که کسی بیگانه هایی را در درون خویش به چشم ببیند که چنان با خود خویش در هم آمیخته اند و خود را همانند او نموده اند که اکنون نمیدانم خود درآن میان کدامم؟
...
بی تابی های من
تناقض های من
بی نظمی های من
همه زاده این پریشانی ست.
این حیرتی که امیدوارم تو و هیچیک از آنان که دوستشان میدارم بدان دچار نگردند...
...!
تاول زده ست
پاهایم
چقدر راه به تو رسیدن
در خواب هم...
طولانیست !
مدتها...
کمی آنطرف تر
حوالی جاده های انتظار
چشم به راهت بودم
...نمی دانم
راهت طولانی بود
یا صبرم اندک
(علی محمدی)
خدای من!
توخودخواهی تو مغروری تو فقط خودتو میبینی، دل خودتو،تو.............
نمی دونم چی بگم !توکه از همه چی خبر داری، هر چی بیشتر هواسم بهت، بیشتر منو برای خودت میخوای،وای به حال من ، روزی که دلم جای غیر تو باشه ، آخه بی انصاف این همه اذیت فقط برای یه لحظه غفلت دل؟
ادامه مطلب ...و...!
گاه آرزو می کنم
می توانستی چند صباحی چون من باشی...
بیندیشی آن چیز که من می اندیشم؛
ببینی آن چه من می بینم؛
احساس کنی آن گونه که من احساس می کنم؛
دریابی آشفتگی ـ ترس ـ تحسین و دوستی را که نسبت به تو احساس می کنم؛
همه را یکباره و باهم.
اگر می توانستی حتی برای لحظه ای در ذهن من زندگی کنی؛
می توانستی ببینی دنیایم را؛
و عجیب که اغلب به تو می اندیشم..... !!
ادامه مطلب ...دیگر!
وقتی که دیگر نبود من به بودنش نیازمند شدم.
وقتی که دیگر رفت من به انتظار امدنش نشستم.
وقتی که دیگر نمیتوانست مرا دوست بدارد من او را دوست داشتم.
وقتی که او تمام کرد من شروع کردم. وقتی او تمام شد من اغاز شدم.
و چه سخت است تنها متولد شدن مثل تنها زندگی کردن است مثل تنها مردن!
مشتی خاک!
سرتاپای خودم را که خلاصه میکنم ،می شوم قد یک کف دست خاک که ممکن بود یک تکه آجرباشد توی دیوار یک خانه،یا یک قلوه سنگ روی شانه یک کوه، یا مشتی سنگ ریزه ،ته ته اقیانوس؛ یا حتی خاک یک گلدان ،خاک همین گلدان پشت پنجره...
یک کف دست خاک ممکن است هیچ وقت ،هیچ اسمی نداشته باشه وتا همیشه، خاک باقی بمانه، فقط خاک...
ادامه مطلب ...من در برابر تو کیستم!
من در برابر تو کیستم ؟ و آنگاه خود را کلمه ای می یابی که معنایت منم و مرا صدفی که مرواریدم توئی و خود را اندامی که روحت منم و مرا سینه ای که دلم توئی و خود را معبدی که راهبش منم و مرا قلبی که عشقش توئی و خود را شبی که مهتابش منم و مرا قندی که شیرینی اش توئی و خود را طفلی که پدرش منم و مرا شمعی که پروانه اش توئی و خود را انتظاری که موعودش منم و مرا التهابی که آغوشش توئی و خود را هراسی که پناهش منم و مرا تنهائی که انیسش توئی و ناگهان سرت را تکان می دهی و می گویی : نه ، هیچ کدام ! هیچ کدام ، این ها نیست ، چیز دیگری است ، یک حادثه دیگری و خلقت دیگری و داستان دیگری است و خدا آن را تازه آفریده است هرگز ، دو روح ، در دو اندام این چنین با هم آشنا نبوده اند ، این چنین مجذوب هم و خویشاوند نزدیک هم و نزدیک هم نبوده اند … نه ، هیچ کلمه ای میان ما جایی نمی یابد … سکوت این جاذبه مرموزی را که مرا به اینکه نمی دانم او را چه بنامم چنین جذب کرده است بهتر می فهمد و بهتر نشان می دهد .
سگ بودن در تشیع!
و اکنون ، که از گیر ادبیات سگ پرور و تصوف سفله پرور ، خدای مهربان خلاصم کرده است ، گرفتار اینها هستم که باز به نام مذهب و به بهانه ی دعا و ...
ادامه مطلب ...
تصور من از خدا!
من در ابتدا خداوند را یک ناظر ؛ مانند یک رئیس یا یک قاضی میدانستم که دنبال شناسائی خطاها ئی است که من انجام داده ام و بدین طریق خداوند میداند وقتی که من مردم ؛ شایسته بهشت هستم و یا مستحق جهنم.
وقتی قدرت فهم من بیشتر شد؛ به نظرم رسید که گویا زندگی تقریبا مانند دوچرخه سواری با یک دوچرخه دو نفره است و دریافتم که خدا در صندلی عقب در پا زدن به من کمک میکند..
ادامه مطلب ...خدایا کفر نمی‌گویم!
خدایا کفر نمی‌گویم،
پریشانم،
چه می‌خواهی تو از جانم؟!
مرا بی آنکه خود خواهم اسیر زندگی کردی.
خداوندا!
اگر روزی ز عرش خود به زیر آیی
لباس فقر پوشی
غرورت را برای تکه نانی....
اخلاص!
خدایا اخلاص، اخلاص، من می دانم ای خدا، می دانم که برای عشق زیستن و برای زیبایی و خیر مطلق بودن، چگونه آدمی را به مطلق می برد، چگونه اخلاص این وجود نسبی را، این موجود حقیقی را که مجموعه ای از احتیاج هاست و ضعف ها و انتظارها و ترس ها مطلق می کند، در برابر بیشمار جاذبه ها و دعوت ها و ضرر ها و خطرها و ترس ها و وسوسه ها و توسل ها و تقرب ها و تکیه گاه ها و امید ها و توفیق ها و شکست ها و شادی ها و غم های همه حقیر، که پیرامون وجود ما را احاطه کرده اند و دمادم ما را بر خود می لرزانند و همچون انبوهی از گرگ ها و روباه ها و کرکس ها و کرم ها بر مردار وجود ما ریخته اند، با یک خود خواهی عظیم انقلابی، که معجزه ذکر است و زاده کشف بندگی فروتنان خویشتن خدایی انسان است، ناگهان عصیان می کند، عصانی که با انتخاب تسلیم مطلق به حقیقت مطلق فرا می رسد و از عمق فطرت شعله می کشد، سپس با تیغ بوداوار بی نیازی و بی پیوندی و تنهایی مجرد می شود و آنگاه از بودا هم فراتر می رود و با دو تازیانه نداشتن و نخواستن همه آن جانوران آدم خوار از پیرامون انسان بودن خویش می تارند و آنگاه آزاد، سبکبال، غسل کرده و طاهر، پاک و پارسا، خود شده و مجرد و رستگار، انسان شده و بی نیاز،به بلند ترین قله رفیع معراج تنهایی می رسد.
ارزانی!
چه کسی می گوید که گرانی اینجاست؟
دوره ی ارزانی است...!
چه شرافت ارزان ،تن عریان ارزان
و دروغ از همه چیز ارزان تر
آبرو قیمت یک تکه ی نان...
و چه تخفیف بزرگی خورده است
قیمت هر انسان...!
عجب!
دیروز شیطان را دیدم. در حوالی میدان بساطش را پهن کرده بود؛ فریب می فروخت.
مردم دورش جمع شده بودند، هیاهو می کردند و هول می زدند و بیشتر می خواستند.
توی بساطش همه چیز بود: غرور، حرص، دروغ و خیانت، جاه طلبی و ...
بالهایت رو کجا گذاشتی!
بالهایت رو کجا گذاشتی؟
پرنده بر شانه های انسان نشست . انسان با تعجب رو به پرنده کرد و گفت : اما من درخت نیستم . تو نمی توانی روی شانه من آشیانه بسازی . پرنده گفت : من فرق درخت ها و آدمها را خوب می دانم اما گاهی پرنده ها و آدمها را اشتباه می گیرم . انسان خندید و به نظرش این خنده دارترین اشتباه ممکن بود ...
ادامه مطلب ...و من اینگونه تنهایم!
نوشتن سخت است گاهی قلم دست گرفتن سخت تر.جمع کردن کلماتی که در ذهن همچون پروانه های بازیگوش پر می زنند و گاهی می نشینند اما همینکه دست به طرفشون می بری دوباره با پر زدن بازیگوشی از سر می گیرند خیلی سخت.اما می نویسم...
ادامه مطلب ...عشق چیست!
متنی که در پی می آید، سخنرانی دکتر غلامرضا اعوانی استاد برجسته فلسفه در سمینار جلال‌الدین رومی در دانشگاه تورنتو است.
سخن گفتن از عشق در «مثنوی معنوی» جلال‌الدین محمد بلخی، آن ستاره درخشان آسمان عرفان و آن یگانه دوران، کاری به غایت دشوار است، زیرا عشق از دیدگاه حضرت مولانا بحری است بس ژرف و عمیق که کس به ژرفای آن نتوان رسید و سیاحان این بحر برای فرا چنگ آوردن در و مروارید آن چه بسا در آن غرقه گشته‌اند و آب دریا غریقان این بحر را در ساحل افکنده است...
ادامه مطلب ...معلم شهیدم!
با خودم فکر می کنم :چگونه است که ما در این سردنیا عرق می ریزیم و وضعمان این است و آنها در آن سر دنیا عرق می خورند و وضعشان آن است!نمیدانم مشکل در نوع عرق است یا در نوع ریختن و خوردن؟!!
******
تبارک الله احسن الخالقین (آفرین بر خودم بهترین آفرینندگان!).
یعنی: به! ببین چه ساخته‌ام! از آب و گل! روح خودم را در او دمیدم و این چنین شد! و این است که مرا این چنین می‌شناسد! که خود را می‌شناسد که گفته‌اند: خود را بشناس تا خدا را بشناسی، چه «خود» روح خدا است در اندام تو ای مانی من! ای مبعوث هنرمند بسیار دان من، ای آشنای نازنین گرانبهای نفیس من، ای روخ من، خود من، و من نخستین بار که در رسیدم آن من پولادین خویش را که غروری رویین بر تن داشت، غروری که با هر ضربه‌ای که روزگار بر آن فرود آورده بود و هر گرزی که حوادث بر سرش کوفته بود سخت‌تر گشته بود، بر قامتش فرو شکستم که در راه طلب این اول قدم است، چه غرور حجاب راه است که گفته‌اند: «نامرد غرورش را می‌فروشد و جوانمرد آن را می‌شکند، نه به زر و زور، بل بر سر دوست که غرورهای بزرگ همواره بر عصیان و صلابت سیراب می‌شوند و یکبار از تسلیم و شکست سیراب می‌شوند و سیراب‌تر و آن بار آن هنگام است که این معامله نه در کار دنیا است که در کار آخرت است و آدمیان بر دوگونه‌اند: خلق کوچه و باازر که سر به بند کرنش زور می‌آورند و گزیدگان که سر به لبه تیغ می‌سپارند و به ربقه تسلیم نمی‌آورند، دل به کمند نیایش دوست می‌دهند و بسیار اندک‌اند آنها که در ظلمت شبهای هولناک شکنجه گاهها و در آغوش مرگی خونین یک «لفظِ» آلوده به ستایشی نگفته‌اند و یک «سطر» آغشته به خواهشی ننوشته‌اند و آنگاه در غوغای پرهراس کفر و زور و خدعه و کینه قیصر سر بر دیوار مهراوه ممنوع نهاده‌اند و در برابر «تصویر» مریم- زیباترین دختران اورشلیم، مادر عیسی روح الله، مسیح کلمة الله، مریم همسر محبوب تئوس که اشباه الرجال قرون وسطی همسر یوسف نجارش می‌خواندند- غریبانه اشک ریخته‌اند، دردمندانه گریسته‌اند و سرودها و دعاهای گداازن از آتش نیاز و از بیتابی‌طلب را از عمق نهادشان به سختی بر کشیده‌اند و سرشار از شوق و سرمست از لذت بر سر و روی تصویر «او» ریخته‌اند».